Ο θρίαμβος της θέλησης

Όταν οι Ναζί ανήλθαν στην εξουσία το 1933, το γερμανικό Σύνταγμα εξασφάλιζε την ελευθερία του λόγου και του Τύπου. Μέσω διαταγμάτων και νόμων, οι Ναζί κατέλυσαν αυτά τα δικαιώματα των πολιτών και κατάργησαν τη γερμανική δημοκρατία. Από το 1934 η άσκηση κριτικής στη ναζιστική κυβέρνηση ήταν παράνομη. Ακόμα και το να πει κάποιος ένα αστείο για τον Χίτλερ θεωρούταν προδοσία. Οι πολίτες στη ναζιστική Γερμανία δεν μπορούσαν να λένε ή να γράφουν ό,τι ήθελαν.

Οι Ναζί χρησιμοποιούσαν διάφορα εργαλεία προπαγάνδας για να διαδώσουν τις ναζιστικές ιδέες.
Εκθειασμός του Αδόλφου Χίτλερ με τη χρήση της φωτογραφίας του σε καρτ ποστάλ, αφίσες και στον Τύπο.
Μετάδοση ναζιστικών ομιλιών στο ραδιόφωνο και στα δημόσια μεγάφωνα.
Διοργάνωση μεγάλων και εορταστικών συγκεντρώσεων κ.τ.λ
Η περίπτωση Γκέμπελς.
Ο Γιόζεφ Γκέμπελς, ο προπαγανδιστής του Αδόλφου Χίτλερ, ήταν η πιο σημαντική και διάσημη προσωπικότητα του Τρίτου Ράιχ.
Ο Χίτλερ είχε ένα προσόν που θαύμαζε ιδιαίτερα ο Γκέμπελς: ήταν σε θέση να συγκροτεί και να αναπτύσσει πολιτικές θεωρίες και τακτικές. Επιπλέον ήταν ψύχραιμος και μπορούσε να λαμβάνει αποφάσεις την τελευταία στιγμή.
Έτσι ο εθνικοσοσιαλισμός υποκατέστησε τη θρησκεία για τον καχεκτικό Γιόζεφ Γκέμπελς, τον πρώην υπάλληλο της Dresner Bank στην Κολωνία, τον αποτυχημένο συγγραφέα που διψούσε για κοινωνική προβολή και αναγνώριση.
Την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ο μίζερος Γκέμπελς διείδε την δυνατότητα επαγγελματικής καριέρας και προβολής στην προσκόλλησή του στον αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος Αδόλφο Χίτλερ και σφυρηλάτησε μια σχέση αλληλεξάρτησης, αλλά και υποταγής. Τότε, στη δεκαετία του ’20 δοκίμασε για πρώτη φορά τις κλασικές μεθόδους ελέγχου των ΜΜΕ, τύπου και ραδιοφώνου, αλλά και του πολιτισμού, θεάτρου, λογοτεχνίας, κινηματογράφου και μουσικής.
Ήταν πάντα εξαρτημένος από τις υποδείξεις του φίρερ. Τελικά τηρουμένων των αναλογιών και των ικανοτήτων που διέθετε δεν προχώρησε πολύ στην πολιτική του καριέρα.
Ο Γκέμπελς είχε ταυτιστεί τόσο πολύ με τα ιδεολογήματά του που, ως γνωστόν, αυτοκτόνησε αμέσως μετά τον Χίτλερ, μαζί με τη γυναίκα του και τα έξι τους παιδιά.
Κλείνοντας θα 'θελα να πω στον αγαπητό φίλο Κώστα Πρεβέντη.
Αν δεν έχεις δει Κώστα μου την ταινία (ο θρίαμβος της θέλησης) του 1935 να την δεις, θα σου αρέσει.  

Γιώργος Βαΐου 

Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια ολοκαυτώματος