Η κλιμάκωση των αγώνων των αγροτών ο μόνος δρόμος για τη δικαίωσή τους

Η κυβέρνηση και τα φιλικά προς αυτήν ΜΜΕ παρουσιάζουν τις αγροτικές κινητοποιήσεις ως υπερβολικές αντιδράσεις κάποιων προνομιούχων. Αυτό που αποκρύπτουν όσοι παρουσιάζουν ως παράλογες τις κινητοποιήσεις και ως προνόμια τις αγροτικές επιδοτήσεις, είναι ότι στο σημερινό οικονομικό σύστημα, οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα χωρίς κρατική επιδότηση είναι αντικειμενικά καταδικασμένη να αποτύχει. Το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της πίστωσης, της δημιουργίας χρήματος δηλαδή που εκκινεί την οικονομία, κατευθύνεται είτε στα τραπεζικά παράγωγα, είτε στις μεγάλες εταιρείες υπηρεσιών.

Επειδή όμως ο κόσμος χρειάζεται αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα, τα κράτη πρέπει να επιδοτούν αυτές τις δραστηριότητες γιατί αλλιώς θα σταματήσουν. Το να παρουσιάζεται αυτή η ανάγκη ως κάποιου είδους χατίρι προς τους αγρότες είναι διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Το σύστημα των επιδοτήσεων πάσχει βέβαια, αλλά αυτό γίνεται επίσης με ευθύνη της ΕΕ, που το έχει σχεδιάσει με τόσο γραφειοκρατικό τρόπο, πράγμα που δικαίως κριτικάρουν οι ενώσεις αγροτών πανευρωπαϊκά.

Επίσης το να προετοιμάζεται περικοπή των επιδοτήσεων με πρόσχημα την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι διπλή διαστρέβλωση. Η υιοθέτηση περιβαλλοντικών πρακτικών όπως η μείωση των χημικών είναι βέβαια κάτι θετικό και απαραίτητο, όμως έπρεπε να γίνει με επιβράβευση και θετικά κίνητρα, δηλαδή επιπλέον χρηματοδότηση, όχι με το να αντικαταστήσουν αυτά τα προγράμματα μετάβασης τη βασική απαραίτητη για την επιβίωση του κλάδου επιδότηση.

Το ζήτημα του αγροτικού πετρελαίου είναι ενδεικτικό της υποκρισίας με την οποία αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία το θέμα του περιβάλλοντος. Από τη μία παρουσιάζει ως υπεύθυνους για την κλιματική αλλαγή τους αγρότες που καίνε πετρέλαιο στα τρακτέρ τους (λες κι έχουν άλλη επιλογή) και από την άλλη κάνει τα στραβά μάτια στο λαθρεμπόριο πετρελαίου από τις μεγάλες ενεργειακές εταιρείες. Αυτή είναι η άλλη όψη της υποκρισίας της ΕΕ.

Τέλος τα τελευταία χρόνια η διακοπή των εμπορικών σχέσεων με τη Ρωσία ακόμα και πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία αποστέρησε από τους Ευρωπαίους αλλά και τους Έλληνες αγρότες μια μεγάλη γειτονική αγορά, αλλά τελικά οι κυρώσεις αυτές όχι μόνο δεν έχουν πετύχει τίποτα στο γεωπολιτικό παιχνίδι, αλλά τις δυσμενείς του συνέπειές  τις πληρώνουν μόνο οι αγρότες και οι ευρωπαίοι καταναλωτές.

Στα 15 ζωτικής σημασίας ζητήματα που έθεσε στην κυβέρνηση το αγροτικό κίνημα για την επιβίωση του πρωτογενή τομέα, το Μαξίμου μοίρασε ψίχουλα, Η μόνη απάντηση των αγροτών σε αυτά τα ψίχουλα δεν απομένει παρά να είναι η κλιμάκωση των αγωνιστικών τους κινητοποιήσεων, καθώς ειδικά στη Θεσσαλία όπου εδώ και 6 μήνες κανένας σχεδόν αγρότης, κτηνοτρόφος ή μελισσοκόμος δεν έχει αποζημιωθεί για την καταστροφή που υπέστησαν, η κατάσταση είναι στο απροχώρητο.

Η οργάνωση Τρικάλων του ΜέΡΑ25 παραβρέθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων των Τρικαλινών αγροκτηνοτρόφων και θα συνεχίζει να το κάνει γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι χωρίς  πρωτογενή παραγωγή κάθε άλλος τομέας της οικονομίας και μεταπρατική δραστηριότητα, αργά ή γρήγορα, θα πεθάνουν μαζί της.

«Νo Farmers – no food»

ΜέΡΑ25 Τρικάλων