Η νομοθεσία στη χώρα της Δημοκρατίας και οι μπαλκονόπορτες

Η ποιότητα της νομοθετικής διαδικασίας στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά προβληματική, κι αυτό έχει σοβαρές συνέπειες στην ίδια την υγεία της δημοκρατίας. 

Η πολυνομία προκαλεί κακονομία, και το ανάποδο. Όταν υπάρχουν υπερβολικά πολλοί νόμοι, αναπόφευκτα εμφανίζονται αντιφάσεις, και όταν οι νόμοι είναι αντικρουόμενοι ή ασαφείς, αναπόφευκτα χρειάζονται νέοι ρυθμιστικοί κανόνες για να τους αποσαφηνίσουν.

Κι αυτό γίνεται συνέχεια. Περνούν αντιφατικές ή και εντελώς αντικρουόμενες ρυθμίσεις νόμων για το ίδιο ζήτημα. Εκδίδονται υπουργικές εγκύκλιοι που αναιρούν το περιεχόμενο νόμων. Περνούν ρυθμίσεις που είναι αντίθετες προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο ή θεμελιώδεις διεθνείς συμβάσεις τις οποίες έχει υπογράψει η χώρα. Περνούν νομοσχέδια γεμάτα συντακτικά ή γραμματικά λάθη.

Κι αυτό συνεχίζεται ανεξάρτητα από το ποια είναι η κυβέρνηση.

Τα τελευταία χρόνια μέχρι και ένα στα τρία νομοσχέδια, περιέχουν μέσα τους και άσχετες διατάξεις που αφορούν άλλα θέματα -κάτι που απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Η κακονομία στη χώρα είναι πλέον ο κανόνας.

Τα αίτια της πολυνομίας είναι πολλά, αλλά μπορούν να συνοψιστούν σε κυρίως τρία.

Το πρώτο είναι η πολιτική κουλτούρα της χώρας, σύμφωνα με την οποία η νομοθέτηση είναι το κύριο έργο μιας κυβέρνησης. Όλοι οι υπουργοί θέλουν να περάσουν νόμους, καλύτερους από τους προηγούμενους, για να δείξουν ότι παράγουν έργο. 
Το δεύτερο αίτιο έχει να κάνει με την κουλτούρα της δημόσιας διοίκησης, στην οποία κυριαρχεί μια τυπολατρία που οδηγεί και σε υπερβολική ρυθμιστική παραγωγή. 
Ο τρίτος λόγος είναι ευρύτερος και έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί το κοινοβούλιο ως απλός επικυρωτής των αποφάσεων της κυβέρνησης, με την απουσία αποτελεσματικών μηχανισμών ελέγχου και αξιολόγησης της παραγωγής ρυθμίσεων, αλλά και το ίδιο το Σύνταγμα που υποκινεί το νομικό πληθωρισμό.
Και, βεβαίως, υπάρχουν αίτια πίσω από αυτά τα αίτια. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση για την καταπολέμησή του, επειδή η πληθώρα κακογραμμένων και αντικρουόμενων νόμων εξυπηρετεί τη λειτουργία του πελατειακού κράτους.

Επιπλέον, όμως, η πολυνομία και η κακονομία επιβαρύνουν δραματικά τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης. Θεσμοποιούν την πελατειακή σχέση κράτους-πολίτη, δυσχεραίνουν και καθυστερούν την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων ή αλλαγών (γι' αυτό και η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη, ότι οι νόμοι υπάρχουν, αλλά δεν εφαρμόζονται), και παράλληλα διαβρώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στους θεσμούς του κράτους. Όλοι ποια ξέρουν ότι δεν υπάρχουν απλά παραθυράκια, υπάρχουν μπαλκονόπορτες σε κάθε νόμο!!!

Και όπως είπε και ο Πλάτωνας: Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν . Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι. Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους .