Οι ραγιάδες

Του Γιώργου Βαίου

Η λέξη "ραγιάς" έχει αραβική προέλευση (από το ράγι=κοπάδι) και έτσι χαρακτήριζαν οι Τούρκοι, τους μη μουσουλμάνους κατοίκους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, από κοπάδι-πρόβατα, η λέξη άρχισε να σημαίνει τον δούλο-σκλάβο, απέκτησε δηλαδή πιο αρνητική έννοια !
Tα 400 χρόνια της Οθωμανικής κατοχής, άφησαν το στίγμα τους, στον Ελληνικό πληθυσμό, επειδή οι Τούρκοι, είχαν την τάση να κάνουν όλα τα χατίρια, σε όποιον πλήρωνε, δημιουργήθηκε ένα άλλο είδος "ραγιαδισμού", το οποίο επιζεί και μάλιστα έντονα, έως σήμερα, στην ελληνική κοινωνία !

Είναι η νοοτροπία της κουτοπονηριάς και της παραπλάνησης των διοικούντων με ανταλλάγματα, το πάρε-δώσε μεταξύ πολιτών και εξουσίας και η αντίληψη, που υπάρχει, πρέπει, είτε να λαδώσεις, είτε να έχεις υψηλές γνωριμίες, για να γίνει η δουλειά σου, για να διοριστείς, να πάρεις ένα έργο ή προμήθεια, μέχρι τις μεταθέσεις στο στρατό, τις εγχειρήσεις στα νοσοκομεία και ό,τι άλλο.

Τα 400 χρόνια σκλαβιάς δεν ήταν αποτέλεσμα τίποτα άλλου παρά ενός και μόνο πράγματος. Του ραγιαδισμού.
Οι Τούρκοι είχαν βρει τον τρόπο που έπρεπε να συμπεριφέρονται στους ραγιάδες για να τους έχουν ήσυχους και υπόδουλους χωρίς να φωνάζει κανένας.

Σήμερα όμως κάτι νέο γεννιέται, μέσα από το χάος, με νέο κώδικα αξιών, νέα δυναμική. Μία νέα αρχή. Και αυτοί που ξεσηκώνονται, που αντιδρούν, μπορείς να τους πεις όπως θες.

Οχι όμως ραγιάδες. 

Απλώς κάνουν το χρέος τους και δίνουν ελπίδα σ’ ένα λαό.