Ηρωδιάδα και Σαλώμη είχε ο Αλέκος

Του Γιώργου Βαίου

Σωστό νυμφίδιο η Σαλώμη, την ποθούσαν όλοι στη Γαλιλαία. Εν τω μεταξύ, η μεγάλη γλώσσα του Ιωάννη και ο τρόπος με τον οποίο καταφερόταν κατά της ανίερης ένωσης Αντύπα και Ηρωδιάδας τον είχε φέρει ήδη πίσω από τα κάγκελα της φυλακής: ο Ηρώδης τον συνέλαβε και τον αιχμαλώτισε στο φρούριο του Μαχαιρούντα, στα ανατολικά του Ιορδάνη.

Τότε ήταν που η Ηρωδιάδα συνέλαβε το δόλιο σχέδιο για την εξόντωση του Βαπτιστή, ζητώντας από τη νεαρή της κόρη να ξετρελάνει τον Αντύπα χορεύοντάς του αισθησιακά. Είμαστε στα 32 μ.Χ., λίγο πριν από το εβραϊκό Πάσχα, όταν ο Ηρώδης Αντύπας παρέθεσε εορταστικό δείπνο στην Τιβεριάδα για τα γενέθλιά του. Η πριγκίπισσα Σαλώμη προσφέρθηκε να λικνίσει τα κάλλη της για τα μάτια του θετού της πατέρα και της υψηλόβαθμης ομήγυρης, αποσπώντας όμως πρώτα την υπόσχεση του τετράρχου της Γαλιλαίας ότι θα ικανοποιούσε την επιθυμία της. Παγιδευμένος στα θέλγητρά της, ο Ηρώδης της υποσχέθηκε ό,τι του ζητούσε, ακόμα και το μισό του βασίλειο!

Έπειτα η Σαλώμη με τεντωμένο σώμα και θεατρική φωνή αναφώνησε δείχνοντας με το δάχτυλό της τη φυλακή: «Θέλω το κεφάλι του Βαπτιστή!»’’. Και το θέλημα της πραγματοποιήθηκε!!!

Αργότερα η Σαλώμη έφυγε. Άρχισε τα ταξίδια. Μια μέρα, σε ένα από τα ταξίδια αυτά, που έκανε σε καιρό χειμώνα, ενώ περνούσε πάνω από ένα παγωμένο ποταμό, για να πάει στην αντίπερα όχθη «πεζεύουσα», ο πάγος έσπασε κάτω από τα πόδια της.
Τότε το σώμα της βούλιαξε με ορμή προς τα κάτω στα παγωμένα νερά, σαν να άνοιξε η γη να την καταπιεί. Και στο απότομο αυτό πέσιμο, ενώ το σώμα της βυθίστηκε, το κεφάλι της κρατήθηκε από κοφτερές πλάκες του παγωμένου ποταμού. Ο πάγος σαν κοφτερό μαχαίρι έκοψε το κεφάλι της στο λαιμό!
Όλοι θυμήθηκαν τότε την κεφαλή του Ιωάννου, που είχε ζητήσει «επί πίνακι» και κατάλαβαν το γιατί πέθανε και η ίδια κατά τον τρόπο, "βρίσκοντας κατά τα έργα της".

Διαβάζοντας την παραπάνω ιστορία, μου ήρθε στο μυαλό ο αποκεφαλισμός του Γενικού Γραμματέα του Δήμου Μετεώρων.

Φυσικά γνωρίζω την αντίστοιχη "Ηρωδιάδα" και την Σαλώμη......

Ένα είναι σίγουρο το ότι και οι ίδιοι, "θα βρουν κατά τα έργα τους".