Είμαστε για τα πανηγύρια ;

Έπειτα από τις τοποθετήσεις αυτοδιοικητικών στελεχών των τελευταίων δύο εικοσιτετραώρων της δημοτικής μας αρχής σε συνδυασμό με την λήψη απόφασης του θέματος «Περί ακύρωσης ή μη της εμποροπανήγυρης Καλ/κας έτους 2020» που θα αποφασιστεί σήμερα, έχω να παρατηρήσω τα εξής:

Αρχικά θεωρώ ότι έγινε (για άλλη μια φορά) πολύς ντόρος για το τίποτα. Οι αντικρουόμενες τοποθετήσεις αιρετών της ίδιας ομάδας φανερώνουν (για άλλη μια φορά), ότι η δημοτική ομάδα του κ. Αλέκου ακόμη και ένα χρόνο μετά τη πιο μεγαλειώδη πολιτική ανατροπή που σημειώθηκε ποτέ στο δήμο μας, όχι απλά δεν έχει βρει την περπατησιά της, αλλά πάσχει από μία σοβαρή παθογένεια: την εσωστρέφεια και την έλλειψη ομαδικότητας και συνεννόησης μεταξύ κάποιων μελών της, στοιχεία απολύτως απαραίτητα πρώτον για την ίδια την συνοχή της ομάδας και δεύτερον και σημαντικότερο, για την πρόοδο του τόπου.

Το γιατί συμβαίνει αυτό δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί, όσο όμως η ομάδα παραμένει με αυτή την εικόνα, δίνει συνεχώς την ευκαιρία να ενδυναμώνεται η έτσι και αλλιώς αποτυχημένη, απούσα εποικοδομητικής αντιπολίτευσης, πλην όμως συσπειρωμένης ομάδα του κ. Σινάνη. Δίνει επίσης πατήματα σε ραδιοτυφλοπόντικες να ροκανίζουν κάθε τι καλό που πάει να γίνει στον έρμο τούτο τόπο, το οποίο τυγχάνει να μη ταιριάζει με τα προσωπικά τους συμφέροντα, μετατρέποντας με το πέρασμα των χρόνων το λειτούργημα τους σε νταβατζιλίκι.

Πίσω στο θέμα μας, εμποροπανήγυρη και κορονοιός. Όπως σε κάθε άλλο μέρος, έτσι και στη πόλη μας η εμποροπανήγυρη είναι ένα δρώμενο που αν και το θεωρώ παρωχημένο, τουλάχιστον με τον τρόπο που λαμβάνει χώρα (αυτό ασφαλώς είναι προσωπική γνώμη), αδιαμφισβήτητα, έστω για λίγες μέρες, τονώνει την τοπική οικονομία, αυξάνει την κινητικότητα του κόσμου και προσφέρει σε μικρούς και μεγάλους διασκέδαση, σπάζοντας τη ρουτίνα της αστικής καθημερινότητας. Για αυτό και καλώς υπάρχει.

Η εικόνα μιας εμποροπανήγυρης είναι σε όλους γνωστή. Χιλιάδες περπατάνε νωχελικά σε ένα ασφυκτικά κλεισμένο δρόμο, πέφτοντας συχνά ο ένας πάνω στον άλλο. Στους πάγκους των εμπόρων, δεκάδες χέρια ταυτόχρονα, τραβολογάν εμπορεύματα κάνοντας παζάρια με τους πωλητές με σκοπό να αγοράσουν όσο το δυνατόν περισσότερα βρακιά με 5 ευρώ, ενώ λίγο πιο πέρα πάνω στα, κατά γενική ομολογία βρώμικα τραπεζάκια, τα άδεια κουτάκια μπύρας των προηγούμενων πελατών συναντούν τις λαδόκολλες των επόμενων, με το μπουκάλι της μουστάρδας που κολλάει από τη λίγδα να έχει την τιμητική της. Αν ο κορονοιός ήξερε πόκερ, θα πόνταρε χωρίς κανένα δισταγμό τα ρέστα του σε μία εμποροπανήγυρη και θα κέρδιζε τα πάντα στο τραπέζι.

Δεν είμαι από αυτούς που τρομοκρατήθηκαν από τον κορονοιό. Με ατομική ευθύνη και σεβασμό προς τον συμπολίτη μου, έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω, κράτησα αποστάσεις, φυλάχθηκα και προφύλαξα, χωρίς ασφαλώς να επιτρέψω να δηλητηριάσουν την καθημερινότητα μου οι τραγελαφικές παρεμβάσεις τύπου σαπουνόπερας του Τσιόδρα και του Χαρδαλιά κουνώντας μου το δάκτυλο, όπου προσπαθούν με το δόγμα του σοκ και του φόβου, να με πείσουν ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα, πάλι θα φταίω εγώ, αντί να κοιτάξουν να διορθώσουν το σάπιο δημόσιο υγειονομικό σύστημα που οι ίδιοι και το σινάφι τους διέλυσαν. Αλλά βλέπετε, τα λεφτά από τους φόρους μας δεν περισσεύουν για να εξυγιάνουν το σύστημα υγείας του ελληνικού λαού, καθώς τα χρειάζονται για να χαρτζιλικώνουν αδρά τα κανάλια ώστε να μας φλομώνουν στο ψέμα, όσο ποτέ άλλοτε, εξισώνοντας τον κακομοίρη τον πρωθυπουργάκο μας με τον Μωυσή και τον Ηρακλή (εντάξει λαΐκισε και ο προηγούμενος πολλές φορές, τούτος εδώ όμως το έχει τερματίσει και δεν είδαμε τίποτε ακόμη)…

Όπως και να έχει, ο κίνδυνος κρουσμάτων είναι ασφαλώς υπαρκτός και θα συνεχίσει να είναι, άγνωστο για πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ειδικά μετά την καραντίνα, με τα σύνορα να ανοίγουν και τον εσωτερικό τουρισμό να ξεκινά δειλά - δειλά τις μετακινήσεις, δεν υπάρχουν περιθώρια για απερισκεψίες. Πόσο μάλλον της τοπικής αυτοδιοίκησης. Εάν, έστω εάν, έχουμε εμφάνιση κρουσμάτων λόγω της εμποροπανήγυρης, και περαιτέρω μετάδοση και έξαρση σε γειτονικές εστίες (ας μην ξεχνάμε πόσοι άνθρωποι από κάθε χωριό του δήμου θα επισκεφτούν το δρώμενο), τότε φλερτάρουμε με τοπικά lockdown. Και αυτό θα είναι η οριστική ταφόπλακα για την έτσι και αλλιώς αιμορραγούσα φετινή τουριστική περίοδο που απομένει. Θα είναι επίσης και η πολιτική αυτοκτονία της δημοτικής αρχής. Πραγματικά απορώ που έγινε αντικείμενο αντιπαραθέσεων αυτό το θέμα. Φρονώ ότι στο σημερινό συμβούλιο θα υπάρχει ομοφωνία υπέρ του να μη γίνει η εμποροπανήγυρη φέτος.

Κλείνοντας και αφού μιλάμε για πανηγύρια, τοπική οικονομία και τα συναφή, θα καταθέσω και μια ανοικτή πρόταση προς όλους τους αιρετούς. Σήμερα, κατεβαίνοντας από το βουνό, πέρασα μπροστά από το χώρο που βρίσκονται τα ολοκαίνουργια, πανέμορφα και άκρως λειτουργικά, πλην όμως αναξιοποίητα σπιτάκια που έφτιαξε το περασμένο χειμώνα η δημοτική αρχή. Μέτρησα έντεκα νομίζω. Θεωρώ ότι θα μπορούσαμε να τα τοποθετήσουμε σε κάποια κομβικά σημεία (να τα μοιράσουμε για παράδειγμα στη κεντρική πλατεία, πλατεία Δημουλά και πλατεία Καστρακίου) μέχρι και τα μέσα φθινοπώρου. Το χρονικό διάστημα είναι μεγάλο, τουλάχιστον τρεις μήνες. Κομίζοντας ένα μικρό συμβολικό ποσό (για να καλυφθεί η κατανάλωση ρεύματος και η όποια συντήρηση μετά τη χρήση), οι ενδιαφερόμενοι ελ. επαγγελματίες / μικροπωλητές του δήμου μας θα μπορούσαν να πειραματιστούν χωρίς να κάνουν καμία κοστοβόρα επένδυση, έχοντας μεγάλες πιθανότητες να αυξήσουν το τζίρο τους, κάνοντας τη θετική διαφορά, σε μία πολύ άσχημη οικονομική συγκυρία. Ο στόχος σε αυτή τη πρόταση δεν είναι να πιάσει ο καθένας από ένα σπιτάκι μέχρι το τέλος της σεζόν αλλά να περάσουν από αυτά όσο το δυνατόν περισσότεροι και ίσως και σε διαφορετικά σημεία ο καθένας. Διαιρώντας το χρονικό διάστημα παραμονής τους από δύο εβδομάδες έως και ένα μήνα, θα μπορούσαν να δοκιμάσουν την τύχη τους από 30 έως 60 ελ. επαγγελματίες / μικροπωλητές του τόπου μας, αριθμός καθόλου αμελητέος. Εκτός από την όποια τόνωση της τοπικής οικονομίας η ιδέα αυτή έχει ακόμη ένα σοβαρό πλεονέκτημα. Μπορεί να λειτουργήσει ως γενική πρόβα, τόσο για το Δήμο όσο και για τους ενδιαφερόμενους, για τη βέλτιστη λύση της εγκατάστασης τους τα επόμενα θεματικά Χριστούγεννα (αν και προβλέπω πως μαύρο χειμώνα θα’ χουμε).

Το ξέρω πως η παραπάνω πρόταση δεν είναι εμποροπανήγυρη και δεν είναι δόκιμο να συγκριθεί με αυτήν, αλλά μία δημοτική αρχή που σέβεται τον εαυτό της και τους δημότες της οφείλει να πεισμώνει στις δυσκολίες και να υλοποίει με κάθε διαθέσιμο εφόδιο, όλες εκείνες τις δράσεις που θα βελτιώσουν την διαβίωση των πολιτών της.