ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Του Νίκου Βαξεβανίδη

Παραθέτω ένα μικρό ιστορικό από τη δεκαετία του ’80 όταν ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών πήρε επίσημη και ανοιχτή θέση για τη Θεία Κοινωνία.

Βλέποντας πως το μόνο που αλλάζει είναι οι ημερομηνίες, αλλά οι τακτικές  μένουν οι ίδιες, θα ήθελα μόνο να θυμίσω κάτι από τους λόγους του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και έπειτα να παραθέσω  τη θέση του Ιατρικού συλλόγου.

Αρχιεπίσκοπος Αθηνων και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος.

Όλοι πέρασαν και χάθηκαν, λησμονήθηκαν. Τα αγάλματά τους τα εθρυμμάτισαν, τις φωτογραφίες τους τις τσαλαπάτησαν, τα ονόματά τους ούτε καν μνημονεύονται στις καθημερινές συζητήσεις. Κι όμως το όνομα του Ιησού Χριστού τον ουρανόν υπεραίρει. Αυτόν τον Χριστό λατρεύουμε και σ’αυτόν τον Χριστό πιστεύουμε!

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Πόσοι τύραννοι ἠθέλησαν περιγενέσθαι τῆς Ἐκκλησίας; πόσα τήγανα; πόσοι κάμινοι, θηρίων ὀδόντες, ξίφη ἠκονημένα; καὶ οὐ περιεγένοντο. Ποῦ οἱ πολεμήσαντες;

Σεσίγηνται καὶ λήθῃ παραδέδονται.

Ποῦ δὲ ἡ Ἐκκλησία; Ὑπὲρ τὸν ἥλιον λάμπει »

Απάντηση από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών στον τότε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Αγοράστη εν έτη 1988 ο οποίος εκείνο τον καιρό, σαν τους σημερινούς πολιτικούς και πολίτες , βλασφημούσε κατά της Θείας Κοινωνίας  και προέτρεπε σε αποχή και σε μέτρα εναντίον της.

Ο πρώην βουλευτής πέθανε σε ηλικία 85 ετών στις 12 Ιανουαρίου 2015.

Ας ευχηθούμε ο Θεός να τον συγχωρέσει.

Αντιπρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών κ. Αθανάσιος Αβραμίδης επίκουρος καθηγητής της ιατρικής.

Εις την Βουλή των Ελλήνων κατετέθει ερώτηση του βουλευτή κ.  Αγοράστη, με την οποία πρώτα καταφέρεται για το ‘’θλιβερό και απαράδεκτο φαινόμενο’’ …το κουταλάκι! (εννοεί ο βουλευτής την Αγία Λαβίδα) να μπαίνει στο στόμα γέροντα 70 – 80 ετών με σάπια δόντια, και στη συνέχεια στο τρυφερό στοματάκι του βρέφους των 6 μηνών ή του νηπίου. Γεγονός που προκαλεί  αποστροφή, προβληματισμό και ανησυχία, για μεθόδους αναχρονιστικές και επικίνδυνες στη σύγχρονη κοινωνία και δημόσια υγεία.

Ύστερα δε,  ερωτά, αν αυτό τελεί υπό την έγκριση του υπουργείου και ποιες είναι οι απόψεις των ιατρικών συλλόγων και κυρίως του ιατρικού συλλόγου της Αθήνας.

Προφανώς, ο ερωτών βουλευτής, δεν γνωρίζει ότι το θέμα αυτό είναι παμπάλαιο, και επ’αυτού κατά καιρούς έχουν λάβει θέση οι πάντες. Πρόκειται δε, για ένα θέμα πίστεως  κατ’εξοχήν και ελάχιστα ιατρικό, διότι είναι θέμα επενεργείας υπερφυσικών πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες βρίσκονται πέραν από το πεδίο ερεύνης και των δυνατοτήτων της επιστήμης.

Ο πιστός προσέρχεται για να κοινωνήσει …..μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης!

Πίστεως σε εκείνον που είπε, ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ   και είναι πεπεισμένος ότι μεταλαμβάνει Σώμα και Αίμα Χριστού.

Προσέρχεται δε, με συντριβή καρδίας στο Άγιο Ποτήριο, στο Ποτήριο της Ζωής, ίνα λάβει Χριστό, Σωτήρα και Ζωή, από την πηγή της Ζωής! Όχι δε, θάνατο!

Στο όνομα της Πίστεως του και στην αξιοπιστία του Θεού του, του είναι αδιανόητο ότι ο παντοδύναμος  Θεός, ο οποίος αγάπη εστί και από αγάπη για τον άνθρωπο ανέβηκε στο Σταυρό, θα επέτρεπε ποτέ να μεταδωθεί στον μεταλαμβάνοντα μια οποιαδήποτε αρρώστια, με το ίδιο Του το Σώμα και με το δικό Του Αίμα, όταν με αυτά τον αγιάζει.

Επομένως δια τον πιστό, πρόβλημα δεν υπάρχει.

Εκείνοι όμως οι οποίοι αμφιβάλλουν ή φοβούνται μην πάρουν κάποια αρρώστια με τη Θεία Κοινωνία,  όσοι δεν πιστεύουν στην ουσία της Θείας Κοινωνίας, αυτοί που δε έχουν λόγο να μεταλάβουν και είναι δικαίωμά τους, πρέπει να απέχουν.

Ας αφήσουν όμως τους άλλους ήσυχους. Είναι μάλιστα παρατηρημένο ότι οι μη πιστεύοντες είναι κυρίως εκείνοι οι οποίοι περισσότερο ομιλούν δια τους κινδύνους από τη Θεία Κοινωνία. Όπως και το ότι ‘’κόπτονται ‘’ για το καλό των πιστών εξ’ εκείνων που ασκούν  πολεμική εναντίον της πίστεως.

Πάντως ιατρικώς, δεν υπάρχει ούτε μία βεβαιωμένη περίπτωση απλού πιστού, στον οποίο να έχει μεταδωθεί αρρώστια με τη Θεία Μετάληψη. Ούτε και ιερέως ο οποίος μάλιστα μετά την κοινωνία των πιστών κάνει την κατάλυση και καταπίνει όλα τα υπόλοιπα της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός, μαζί με ότι από το στόμα του κάθε μεταλαμβάνοντος δια της Αγίας Λαβίδος , κατέληξε στο Άγιο Ποτήριο.

Ούτε ακόμα κα τότε που έβραζε η φυματίωση, εθέριζε η σύφιλη και η λέπρα ήταν ευρύτατα διαδεδομένη!

Τα ίδια προφανώς θα ίσχυαν αν ετίθετο θέμα κα για το AIDS.

Δεδομένα τα οποία να οδηγούν την ιατρική σε παρέμβαση δεν υπάρχουν. Σε θέματα πίστεως άλλωστε,  όταν μάλιστα πρόκειται για τα Μυστήρια της χριστιανικής πίστεως δεν είναι ευκαιρές να εισέλθει η ιατρική, διότι τα Μυστήρια τελούνται με την επενέργεια πνευματικών δυνάμεων οι οποίες είναι εκτός του πεδίου των δυνατοτήτων της επιστήμης, άρα και της ιατρικής. Επομένως το θέμα παραμένει στις αρμοδιότητες  της Εκκλησίας, να επιλέγει τους τρόπους  με τους οποίους θα διεκπαιρεώνει την αποστολή της.

Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας δεν υπάρχει, παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω.

 Εφ’οσον αμφότερες εξυπηρετούν την αλήθεια, οπωσδήποτε δεν κινούνται επί διαφορετικής βάσεως και σε διαφορετικά επίπεδα. Χρειάζεται βεβαίως επίγνωση των ορίων εκάστης  και σεβασμός στην τήρηση ων αποστάσεων εκατέρωθεν.

Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών 1988

Καλή Σαρακοστή και καλή συνέχεια στον αγώνα