Επικήδειος Στέφανου Σκρέκα

Άσχημα νέα έφερε, μαζί του, φέτος, ο Μάρτιος, στην πρώτη του ημέρα, νονέ μου,

Μέρα που διάλεξες για να φύγεις από κοντά μας!

Αντί να μας φέρει τα χελιδόνια, μας πήρε τον αετό μας.

Βαρύς ο πόνος μας για την απώλεια ενός εκ των καλυτέρων ιπταμένων που κόσμησαν την Πολεμική μας Αεροπορία. Για την απώλεια ενός ξεχωριστού και μεγάλου ανθρώπου. Υπήρξες παράδειγμα Έλληνος Αξιωματικού με σπάνιο ήθος και ξεχωριστή  γενναιότητα, έτοιμος πάντα να θυσιαστείς για την πατρίδα αλλά και με μεγαλείο ψυχής, πηγαία καλοσύνη και μακροθυμία.

Ήσουν πάντα, ένα σταθερό πνευματικό και ηθικό παράδειγμα για εμένα και θα φέρω πάντα, ως ύψιστη τιμή την πνευματική μου συγγένεια και σχέση μαζί σου.....

Σε θυμάμαι να μου ιστορείς, με την τόσο μειλίχια αλλά και τόσο στιβαρή φωνή σου, το πως περίμενες  δεμένος στο κόκπιτ του Φάντομ, με την εντολή της απογείωσης να έρχεται και να ανακαλείται 3 φορές, κατά τα γεγονότα της εισβολής στην Κύπρο, το 1974. Το πόσο ζητούσες, με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το είναι, ως ΕΛΛΗΝ, ως άνδρας και ως Ιπτάμενος Αξιωματικός, να απογειωθείς για να υπερασπίσεις τα δίκαια του Ελληνισμού, χωρίς να υπολογίζεις τον κίνδυνο, αληθινό παλικάρι, με τη σκέψη σου στη γυναίκα σου και στα παιδιά σου, αλλά πάντα με την πατρίδα, «εν μείζωνι μοίρα», λεβέντης των αιθέρων, ένας Αρχάγγελος της γαλανόλευκης ψυχής της Ελλάδος, έτοιμος να τιμωρήσεις με τη μεταλλική ρομφαία σου το άδικο. Όμως αυτή η πτήση σου, η δικιά σου και των υπολοίπων γενναίων συναδέλφων σου, δεν έγινε ποτέ, γιατί, όπως είπε και ο Στρατηγός Μακ Άρθουρ, «ο κόσμος συνωμοτεί  μονίμως εναντίον των γενναίων». Μακάρι και η τελευταία σου πτήση, τώρα μακριά μας, να μπορούσε να ματαιωθεί και να μην έφευγες από κοντά μας. Να μην έφευγες τώρα που οι ουρανοί της πατρίδας μας, αλλά και της σκέψης και της ζωής μας σκοτεινιάζουν από καινούριες, ακόμη πιο χθόνιες απειλές. Τώρα που πληθαίνουν οι φανεροί και αφανέρωτοι εχθροί μας. Τώρα που η συγκυρία εμφανίζεται ακόμη πιο επίβουλη για την Ελλάδα μας που με τόση αυταπάρνηση, φιλότιμο και δύναμη ψυχής υπηρέτησες στη λαμπρή σταδιοδρομία σου ως Αεροπόρος. Τώρα που οι σύγχρονοι ατσαλένιοι αετοί του Αιγαίου μας χρειάζονται ακόμη περισσότερο το παράδειγμά σου και το παράδειγμα γενναιοφροσύνης μιας γενιάς ξεχωριστών αεροπόρων που έφυγαν και που σιγά σιγά φεύγουν, καθώς οι βιολογικές δυνάμεις της φθοράς δεν σταματούν ποτέ να συνωμοτούν ενάντια στη θνητή φύση των ανθρώπων. Τώρα που οι πολιτικοί ταγοί μας, χρειάζονται ακόμη περισσότερο σώφρονες, ψύχραιμους και γενναίους Υπασπιστές, όπως σώφρων, ψύχραιμος και γενναίος υπήρξες εσύ ως Υπασπιστής του αειμνήστου Ευάγγελου Αβέρωφ. 

Η επιβλητικά αειθαλής μορφή σου, προσωποποιούσε τις αρετές του Έλληνος Ιπταμένου Αξιωματικού και συμβολοποιούσε τα στοιχεία του αληθινού ευπατρίδη. Πραότητα και πνεύμα συμφιλίωσης μαζί με παλαιάς κοπής ανδρεία και λεβεντιά. Γιατί, παρότι  ο σκοτεινός κόσμος των παθών, η βάσκανος μοίρα και ο μνησίκακος, αδελφοκτόνος καιρός είχαν συνωμοτήσει βάναυσα κατά του πατέρα σου, του μαρτυρικού «Παπά-Σκρέκα», εσύ δεν άφησες το μίσος ποτέ να φωλιάσει μέσα σου. Μεγαθυμία, αλληλοκατανόηση, χριστιανική συγχώρεση, αλλά και άρνηση να ξεχαστεί το «άδικο». Αυτό ήταν το μεγαλείο σου νονέ μου. Να μην ξεχνάς, αλλά να συγχωρείς. Να προχωράς. Κι όλο το δράμα των παιδικών σου χρόνων, να το μετατρέπεις με τα σπάνια χαρίσματά σου σε δύναμη αγάπης, επιτυχίας, προκοπής, συναδελφικής αναγνώρισης και οικογενειακής ευτυχίας, με την ξεχωριστή σύζυγό σου, τη νονά μου τη Γεωργία και με τις σπάνιες θυγατέρες σας που ευδόκησες να τις δεις να προκόβουν και να σε γεμίζουν χαρές και εγγόνια, χτίζοντας τις δικές τους οικογένειες κάτω από τον γλυκό πατρικό σου ίσκιο

Έναν ίσκιο που το λεβέντικο, σαν Βασιλική Δρυς, κορμί σου και η μοναδική καρδιά σου μοίραζαν αφειδώλευτα σε όλους όσοι είχαμε την τύχη να βρεθούμε δίπλα σου. Αισθήματα βαθιάς αγάπης με συνέδεαν μαζί σου τόσο λόγω των ανωτέρω, όσο και λόγω της αγνής φιλίας σου με τον πατέρα μου που επίσης υπηρέτησε, ως Δαίδαλος εκείνος, πλάι σε εσένα τον Ίκαρο, την Πολεμική μας Αεροπορία. Μετέφερέ του σε παρακαλώ την πρόοδό μου. Μετατρέψου για λίγο από «αετός σε χελιδόνι», όπως λέει και ο Ύμνος του Αεροπόρου που χιλιουραγούδησες και μετέφερέ του, στους Ουρανούς του Άδη που μού τον πήρε πρόωρα, το μήνυμα της αγάπης μου που θα τη φυλάω πάντα στην καρδιά μου και για τους δυο σας. Πες του πως όταν κι εγώ βρέθηκα αντιμέτωπος με τον φθόνο, την κατευθυνόμενη αδικία και τις στρεβλές σκοπιμότητες, άντλησα δύναμη από το δικό σου παράδειγμα θάρρους, συναίνεσης, κατανόησης, καρτερικότητας και ψυχικού σθένους.  Όλα αυτά θα μας λείψουν.  Όλα αυτά πολλαπλασιάζουν τη θλίψη μας για την απώλειά σου.....Μόνη παρηγοριά μου πως, όπως θέλω να πιστεύω, στο contact car του Ουράνιου Αεροδιαδρόμου, θα σε περιμένει ο πατέρας μου, ο Επ/γος Χρυσόστομος Λιάπης, όπως και στις πραγματικές υπηρεσίες σας στην Πολεμική μας Αεροπορία....

Λεβεντόκορμε Πτέραρχε,

«Οι παλιοί πολεμιστές δεν πεθαίνουν ποτέ, απλά ξεθωριάζουν».

Καλό σου ταξίδι νονέ μου και καλή προσγείωση στους λειμώνες του Παραδείσου....

Αιωνία και αγαθή η μνήμη σου...