Το Κίνημα Αλλαγής για το αύριο

Ένα από τα τεράστια προβλήματα είναι η αλλαγή των δημογραφικών δεδομένων. Από το 2011 και μετά, για πρώτη φορά από τότε που υπάρχουν στοιχεία, ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται

SHARE IT

Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που οι εκλογές διεξάγονται Ιούλιο. Και εκείνοι που υποσχέθηκαν ότι «δεν θα χαλάσουν τα μπάνια του λαού», αντιλαμβανόμενοι τη συντριβή από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, έσπευσαν να ορίσουν την ημερομηνία για την τελική ήττα τους.

Έτσι η «πρώτη φορά Αριστερά» με ολίγη από ΑΝΕΛ, Γέφυρα και Ένωση Κεντρώων, έχοντας δημιουργήσει προϋποθέσεις για την επιστροφή της συντηρητικής ιδεολογίας, φαίνεται να έχει προδικάσει και δέχεται μοιρολατρικά την ήττα της.

Εδώ, όμως, όλοι οφείλουν να σκεφτούν και να κατανοήσουν όχι μόνο όσα συνέβησαν από το 2015 και μετά, αλλά κυρίως τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον από τον τρόπο που διαχειρίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία στρέφοντας το λαό προς τη συντήρηση.

Πριν δέκα και πλέον χρόνια όταν η κρίση χτύπησε την Ευρώπη, η Ελλάδα ήταν ευάλωτη και εκτεθειμένη, παρά τα κυβερνητικά φληναφήματα περί «θωρακισμένης οικονομίας». Φυσική συνέπεια της λαθροχειρίας που διέπραξε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή – ο ίδιος μετά από δέκα χρόνια δεν έχει κάνει καμία αναφορά στο θέμα - κρύβοντας την αλήθεια για το ύψος των πραγματικών ελλειμμάτων της ελληνικής οικονομίας, ήταν και η απώλεια αξιοπιστίας της χώρας. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε όταν βρεθούμε μπροστά στην κάλπη.

Από τις αρχές του 2010 η ελληνική κυβέρνηση, τότε μόνο του ΠΑΣΟΚ, πάλεψε για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης. Η απουσία του έδειξε τότε πόσα μεγάλα κενά είχε το οικοδόμημα του ευρώ και της νομισματικής ένωσης. Ωστόσο η έλλειψη εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης, όσο και η αρνητική στάση της αντιπολίτευσης στο σύνολό της, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός ζοφερού κλίματος και διαχωρισμού των Ελλήνων σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», σε προδότες και πατριώτες, σε δικούς μας και τους άλλους τους «λιγότερο Έλληνες».

Ποια όμως είναι η πραγματική ιστορία του χώρου που σήμερα εκπροσωπεί το Κίνημα Αλλαγής; Στο ΠΑΣΟΚ, μεγαλύτερη δύναμη σήμερα στο Κίνημα Αλλαγής, πιστώνεται η πολιτική ενοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, το κράτος πρόνοιας, ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου, η ένταξη της χώρας στον πυρήνα των ευρωπαϊκών κρατών, οι νέες υποδομές, η τεράστιας σημασίας νικηφόρα μάχη για τις ταυτότητες, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε, η ανάδειξη της χώρας σε παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης στα Βαλκάνια και πολλά άλλα ακόμη.

Από την άλλη στην Ανανεωτική Αριστερά που σήμερα αποτελεί μέρος του Κινήματος Αλλαγής πιστώνονται πρωτοπόρες για τη χώρα θέσεις για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον αντιεθνικισμό. Ο Κώστας Σημίτης και πολιτικοί της Ανανεωτικής Αριστεράς με υψηλή κατάρτιση, όπως ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης και ο Γρηγόρης Γιάνναρος, κατέθεσαν προτάσεις υπέρβασης του διαχωρισμού των δυο χώρων και ενοποίησης τους. Αυτή η ενοποίηση γίνεται σήμερα πράξη.

Αυτά είναι επιτεύγματα της Δημοκρατικής Παράταξης. Φυσικά υπήρξαν και σκιές, που και αυτές όμως το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα και τώρα το Κίνημα Αλλαγής, τις αντιμετώπισαν και απέπεμψαν τα άτομα εκείνα που δεν ασπάζονταν τις αρχές και τις αξίες της Παράταξης.

Τώρα καλούμαστε να διαχειριστούμε το αύριο της χώρας, το μέλλον των πολιτών της. Καλούμαστε να πείσουμε τους πολίτες για τις πραγματικές αλλαγές που χρειάζεται μετά την 7η Ιουλίου η Ελλάδα.

Ένα από τα τεράστια προβλήματα είναι η αλλαγή των δημογραφικών δεδομένων. Από το 2011 και μετά, για πρώτη φορά από τότε που υπάρχουν στοιχεία, ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται. Σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών μέχρι το 2050 οι Έλληνες θα είναι λιγότεροι - 8,8 εκατ. - και γηραιότεροι με το 1/3 του πληθυσμού να είναι άνω των 65 ετών. Σήμερα η αντιστοιχία είναι 1/5.

Αυτή είναι μια σημαντική πρόκληση που τίθεται στο δημόσιο διάλογο και ζητά λύσεις που δεν έχουν μόνο την επιδοματική διάσταση, αλλά τη μακροχρόνια αντιμετώπισή του.

Την ίδια στιγμή, τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για το 2018, δείχνουν ότι πάνω από ένας στους τέσσερις νεαρούς Έλληνες βρίσκονται εκτός της αγοράς εργασίας αλλά και εκτός της εκπαίδευσης. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην δεύτερη χειρότερη θέση ανάμεσα στα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού το 26,8% των νέων ηλικίας 20 έως 34 ετών δεν απασχολείται επαγγελματικά, δεν μαθητεύει σε επιχείρηση ούτε σπουδάζει σε σχολή.

Αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτά τα δύο ζητήματα δεν θα έχουμε πολλές πιθανότητες να βελτιώσουμε την τύχη της Ελλάδας. Αν δεν βρούμε λύσεις, δεν θα δώσουμε στα παιδιά μας όσα τους αξίζουν. Δεν θα αποτύχουμε απλώς. Θα χάσουμε τη χώρα από τα χέρια μας. Και επειδή δεν θέλουμε κάτι τέτοιο ψηφίζουμε το Κίνημα Αλλαγής το οποίο αναδεικνύει με συνέπεια αυτά τα δυο ζητήματα και είναι αυτή η δύναμη που εγγυάται την πολιτική και κυβερνητική σταθερότητας της χώρας.

*Η Φωτεινή Αναστασίου είναι υποψήφια βουλευτής με το Κίνημα Αλλαγής, στον νομό Τρικάλων.