Ο Χρίστος Λιάπης για τις δηλώσεις Σιμορέλη και τους Τούρκους αξιωματικούς

Τον Χρήστο Σιμορέλη, εκλεγμένο Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στα Τρίκαλα, τον εκτιμώ. Διαφωνώ πολιτικά μαζί του, αλλά τον θεωρώ μία από τις όχι και τόσο συνήθεις ποιοτικές εξαιρέσεις στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Η αισθητική, όμως, καθώς και η ουσία, της πρόσφατης τοποθετήσεώς του, για το ζήτημα της απελευθέρωσης των 8 Τούρκων αξιωματικών, δεν μπορεί να με αφήσει αμέτοχο κριτικής. Κριτικής ως απλού πολίτη και ως μέλους του Μητρώου Στελεχών της ΝΔ και όχι ως επίδοξου πολιτευτή που επιθυμεί να καταγράψει ένσημα αντιπολιτευτικής αντιπαράθεσης, στον οικείο Νομό των Τρικάλων. Γιατί αυτό το "θα τους σπάσουμε τα χέρια" (αν επιχειρήσουν να τους απαγάγουν), ως απάντηση στις δηλώσεις του Τούρκου Κυβερνητικού Εκπροσώπου και Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Μπεκίρ Μποστάγ μου έφερε στον νου την αντίστοιχη αποστροφή της πρώην Πρωθυπουργού της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ, τον μακρινό Σεπτέμβριο του 1996, όταν, αναφερόμενη στην εν ψυχρώ δολοφονία του Σολωμόντος Σολωμού, από έποικο, πρώην αξιωματικό του τουρκικού στρατού, καθώς εκείνος επιχειρούσε να κατεβάσει την τουρκική σημαία από τον ιστό της, ειχε πει, "όποιος τολμήσει να αγγίξει τη σημαία, θα του σπάσουμε τα χέρια". Σοβαρότητα χρειαζόμαστε, όχι ψευδο-λεονταρισμούς που μας εξισώνουν με το τραμπούκικο και τσαούσικο ύφος που συχνά-πυκνά χαρακτηρίζει τις δηλώσεις των πολιτικών ανδρών της γείτονος. Αλλού είναι η ουσία.
Έχουμε αντιπαράθεση κρατών, όχι μπράβων της νυκτερινής Αθήνας. Η ουσία βρίσκεται στην αρχή της δήλωσης του Μπεκίρ Μποστάγ. Όχι εκεί που απειλεί να απαγάγει (προφανώς με πρακτοριλίκια και ενέδρες) τους 8 κατηγορούμενους ως πραξικοπηματίες, αλλά εκεί που υπαινίσεται πως ο Αλέξης Τσίπρας είχε αρχικώς συνομολογήσει με τον Ταγίπ Ερντογάν την έκδοσή τους αλλά, κατά την προσφιλή τακτική της "κωλοτούμπας", υπαναχώρησε. Έτσι, ο Τούρκος Κυβερνητικός Αξιωματούχος κατηγορεί ανοιχτά τον Έλληνα Πρωθυπουργό για απουσία ανδρισμού στον πολιτικό του λόγο. Κάτι για το οποίο δεν έχει ακόμη τοποθετηθεί επίσημα η Ελληνική Κυβέρνηση. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει καταφέρει να μας κάνει να μην αισθανόμαστε ασφαλείς στην ίδια μας τη χώρα, με την καθημερινότητά μας να απειλείται τώρα, περισσότερο από ποτέ, από εγχώριους ή αλλοδαπούς κακοποιούς, αλλά είναι βέβαιο πως αν ξένη δύναμη επιχειρήσει -κρυφίως ή φανερώς- να παραβιάσει θεμελιώδη δικαιώματα, οποιουδήποτε βρίσκεται εντός της ελληνικής επικράτειας, το ελληνικό κράτος δικαίου έχει τα μέσα και διατηρεί τις δυνατότητες να περιφρουρήσει τη νομιμότητα, παρά τη διαλυτική επίδραση της ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝΕΛικής διοίκησης στην κρατική μηχανή και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Δεν είναι όμως βέβαιο πως ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ο οποίος δεν δίστασε να εξαπατήσει πολλαπλώς τον ελληνικό λαό, δεν επιδεικνύει την ίδια ανειλικρίνεια και τον ίδιο απατεωνίστικο αριβισμό και οπισθόβουλο αμοραλισμό και στις επαφές του με τους ξένους ηγέτες. Δεσμευόμενος από τη μια και μεταλλασσόμενος χαμαιλεοντικώς, από την άλλη. Άλλοτε σιωπώντας και άλλοτε καταφεύγοντας σε πατριωτικές κορώνες, δικαιώνονταςτη ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον, πως "ο πατριωτισμός αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων".