Ουάσιγκτον και Βερολίνο ομοφώνησαν: διπλό νόμισμα η λύση

- Η τελευταία πράξη του δράματος είναι έτοιμη να παιχθεί στις πλάτες του ελληνικού λαού, που θα γίνει και πρότυπο για τον ευρωπαϊκό νότο

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΡΟΣΣΙΟΥ
«Θα έχουμε δύο Ελλάδες. Την Ελλάδα εκείνων που δεν έχουν πρόσβαση σε ευρώ, και οι οποίοι θα εγκλωβιστούν σε μια τριτοκοσμική Ελλάδα. Και την Ελλάδα που έχουν πρόσβαση σε ευρώ η εξουσία των οποίων θα είναι μεγάλη επί των υπόλοιπων». Πρόκειται για την αποστροφή άρθρου του κ. Βαρουφάκη το 2011 στην ιστοσελίδα Protagon, που αναφέρεται στην περίπτωση εφαρμογής διπλού νομίσματος. Τι συμβαίνει όμως εν έτι 2016; Ήρθε λοιπόν η ώρα, να αποκαλυφθούν πρόσωπα και πράγματα, να πέσουν οι μάσκες και να δουν όλοι το παίγνιο που παίζεται στις πλάτες της χώρας μας και ολόκληρου του ελληνικού λαού. Ένα παιχνίδι, που αποτελεί βαρόμετρο για τον ευρωπαϊκό νότο.

Η έγκυρη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, χαρακτηρίζει ως ατέρμονη τη συζήτηση Τσίπρα - Μέρκελ για το χρέος, σημειώνοντας μάλιστα με κυνικό τρόπο ότι: Μέρκελ και Τσίπρας θα συνομιλούν χωρίς αποτέλεσμα μέχρι να αδειάσουν τα ταμεία της Ελλάδας! Βεβαίως αυτή η παραδοχή δεν αποτελεί είδηση για τους παροικούντες στην …ευρωζώνη. Η ουσία βρίσκεται στη συνέχεια της αναφοράς, με την οποία υπενθυμίζεται η «σπάνια ταύτιση απόψεων μεταξύ Σόιμπλε και Βαρουφάκη, όταν ο τελευταίος σε κάποια συνάντηση είχε πει ότι η διαγραφή χρεών δεν αποφέρει οφέλη, γιατί σε τρία χρόνια θα ξαναγίνουν εάν δεν αλλάξει το ίδιο το σύστημα». Εννοεί νομισματικό σύστημα, δηλαδή, σύστημα διπλού ή εναλλακτικού νομίσματος (δραχμή, geuro, iou). Δεν πέρασαν παρά τέσσερα χρόνια από τη δημοσίευση του άρθρου στο protagon και ο κ. Βαρουφάκης αυτοαναιρείται. Η ίδια εφημερίδα, ξεκαθαρίζει: «Μόνο τότε η Γερμανία και οι άλλες χώρες του ευρώ θα βρεθούν ενώπιον του προβλήματος, εάν θα χαρίσουν τα ελληνικά χρέη πολλών δις ευρώ. Αυτό εξαρτάται από τα ελληνικά ανταλλάγματα. Εάν καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η αλλαγή συστήματος που είχε προτείνει ο Βαρουφάκης μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς ευρώ, θα ήταν για το Βερολίνο μια σταθερή βάση διαπραγματεύσεων»! Βεβαίως, η υπόθεση “διπλό νόμισμα”, δεν είναι καινούρια. Βγήκε στον ...αέρα για να μετρηθούν οι αντιδράσεις, από τον Τόμας Μάγερ της Ντόιτσε Μπανκ το 2012, κατ´ εντολήν του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Πλέον, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου με αφορμή την αρνητική οικονομική συγκυρία σε ΗΠΑ και ευρωζώνη. Και μπαίνουν στη μάχη τα λεγόμενα “βαριά χαρτιά” του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου της Γερμανίας, όπως το γερμανικό ινστιτούτο οικονομικών ερευνών Ifo, προκειμένου να ...πεισθεί ο ελληνικός λαός ότι είναι μονόδρομος η μετάβαση στο διπλό ή εναλλακτικό νόμισμα.  Όμως, για να κατανοήσουμε καλύτερα, περί τίνος πρόκειται, οφείλουμε να γνωρίζουμε τι είναι τo διπλό νόμισμα ή παράλληλο νόμισμα: Διπλό νόμισμα σημαίνει παράλληλη κυκλοφορία δύο διαφορετικών νομισμάτων σε μια εν χρήματι οικονομία. Το ένα είναι το λεγόμενο “σκληρό" για διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και για συσσώρευση κεφαλαίου, ενώ το άλλο είναι "μαλακό" το οποίο θα χρησιμοποιείται στις εσωτερικές συναλλαγές και για μισθοδοσίες και συντάξεις. Τι σημαίνει αυτομάτως αυτό; Ουσιαστικά έχουμε διχοτόμηση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Θα έχουμε από την μία, μισθωτούς του δημόσιου - ιδιωτικού τομέα και συνταξιούχους, μικρομεσαίους που θα αμοίβονται και θα συναλλάσσονται με το νέο εθνικό νόμισμα, το οποίο θα είναι υποτιμημένο ακόμη και κατά 50% έναντι του ευρώ, όπως προτείνει η έκθεση της Ντόιτσε Μπανκ. Και από την άλλη, θα έχουμε τους έχοντες το ευρώ, όσοι θα ασχολούνται με το διεθνές εμπόριο και τις διεθνείς συναλλαγές. Το επόμενο βήμα, το έχει ήδη ζήσει η Ελλάδα, με τη γνωστή “ράλικη δραχμή”.

 Το γερμανικό ινστιτούτο λοιπόν, δια του διευθυντή του Τμήματος Εξωτερικής Οικονομίας Αυστριακού καθηγητή Γκάμπριελ Φελμπερμάιερ, αναφέρει τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα, για να βγει από το αδιέξοδο, με την λιγότερη - κατά την εκτίμησή του - απώλεια για το σύνολο της ευρωζώνης(!). Τουλάχιστον είναι ειλικρινής ως προς τις πραγματικές προθέσεις. Το ίδιο, θα περίμενε κανείς να έχει ως πυξίδα και η ελληνική κυβέρνηση αν ήταν ελληνική. Δηλαδή να βγει από το αδιέξοδο με λιγότερες δυνατόν απώλειες. Αντ´ αυτού, παραδίδει ολόκληρη τη χώρα βορά στους δανειστές - αρπακτικά και φορτώνει τον ελληνικό λαό με δυσβάστακτα χρέη, προκειμένου να διασωθούν οι ευρωτράπεζες. Τι λέει ο Αυστριακός οικονομολόγος; Επαναφέρει και μάλιστα με πολύ ξεκάθαρο τρόπο και επιτακτικό την (κοινή) πρόταση Σόιμπλε - Βαρουφάκη και η οποία όπως περιέργως ταυτίζεται με την πρόταση του τζογαδόρου των διεθνών αγορών Τζόρτζ Σόρος: «Πρέπει να δεχτούμε ότι το σημερινό status quo δεν εξυπηρετεί ούτε την Ελλάδα, ούτε την Γερμανία, αλλά και γενικά ότι χρειαζόμαστε μια λύση η οποία να επιτρέπει μια νέα αρχή. Γι' αυτό και πρέπει να γίνει ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους συνοδευόμενο από την έξοδο από το ευρώ και βέβαια από μηχανισμούς και προγράμματα στήριξης της εξόδου από την κρίση, διότι ασφαλώς το χρέος δεν θα μπορεί να αποπληρωθεί ούτε με την υποτιμημένη δραχμή. Πρέπει να λάβει χώρα ένα δούναι και λαβείν».

Αυτή είναι η τελευταία από μια σειρά παρεμβάσεων σχεδόν σε καθημερινή βάση, γερμανών και άλλων οικονομολόγων, που αποτελεί ένδειξη της σοβαρής και ανησυχητικής κατάστασης που υπάρχει στην Ε.Ε.. Και μάλιστα για να ενισχύσει την άποψη αυτή, ο Αυστριακός οικονομολόγος, χρησιμοποιεί και ρητορική επιθετική, υποστηρίζοντας ότι «χωρίς αυτήν η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία θα βρίσκονται σε μόνιμη στασιμότητα»!

Κατά την άποψη του Αυστριακού οικονομολόγου του Ifo, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν καταστροφικό, διότι αμέσως μετά ένα πρόγραμμα βοήθειας θα εξασφάλιζε «ότι δεν θα επικρατήσει το χάος στη χώρα, ώστε να μην οδηγηθούμε σε μαζική ανεργία ή έλλειψη φαρμάκων. Τότε θα δινόταν η ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα νέο όραμα για την επάνοδο της χώρας στην ευρωζώνη». Είναι το γνωστό “κερασάκι στην τούρτα”.

Έτερος οικονομολόγος, ο Γενς Μπάστιαν, μόλις λίγα 24ωρα πριν, σε άρθρο του στην Süddeutsche Zeitung, βάλει κατά της φορομπηχτικής πολιτικής της κυβέρνησης (!) γιατί όπως είπε «είναι ανασταλτικός παράγων για επενδύσεις στην Ελλάδα και κατά δεύτερον οδηγεί τις ελληνικές επιχειρήσεις σε λουκέτο και σε μετανάστευση». Πρωτότυπο. Ανακάλυψε την Αμερική ο κύριος αυτός. Λες και η πολιτική που εφαρμόζεται δεν είναι επιταγή των δανειστών, δηλαδή των αφεντικών του. Λίγες ώρες πριν, το οικονομικό περιοδικό Manager Magazin, το οποίο ανήκει στον γερμανικό όμιλο Spiegel, αναφέρει: «Κι άλλα δισεκατομμύρια για μια καμένη χώρα», εννοώντας την Ελλάδα. Είναι ξεκάθαρο, ότι η συνεχής ομοβροντία αυτή ενέχει σκοπιμότητα. Ετοιμάζεται η επόμενη πράξη του δράματος.
«Διάσταση» απόψεων ΔΝΤ-ΕΕ»
Αν τα παραπάνω αποτελούν και την ουσία της πρότασης Σόιμπλε, τότε θα αναρωτηθεί κανείς, που διαφέρει με την αντίστοιχη του ΔΝΤ; Μια επίσημη φωνή των ΗΠΑ βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «....υπάρχει ακόμη δουλειά να γίνει και είναι σημαντικό για τον λόγο αυτό η Ελλάδα να συνεχίσει να συνεργάζεται στενά με τους ευρωπαίους εταίρους της και το ΔΝΤ για να εφαρμόσει τις εναπομείνασες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, το ασφαλιστικό κοκ…. Έτσι θ´ ανοίξει ο δρόμος για τη συζήτηση της ελάφρυνσης του χρέους με τους Ευρωπαίους, ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα και το ΔΝΤ». Ποιος τα λέει αυτά; Ο Αμερικανός υφυπουργός Οικονομικών Νέιθαν Σιτς. Δηλαδή, τι διαφορετικό λέει ο Σόιμπλε; Επίσης, μια επιπρόσθετη ένδειξη για την επίσπευση των διαδικασιών μετάβασης της χώρας στο νέο νομισματικό σύστημα, αποτελεί και η επίσκεψη Ομπάμα. Συνήθως οι απερχόμενοι πρόεδροι, χρησιμοποιούνται ως απεσταλμένοι – κομιστές προτάσεων (βλ. Κλίντον), σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, μεταφέρει μεταξύ άλλων αυτό, ακριβώς το μήνυμα στον πρωθυπουργό, για να μεταβεί κατόπιν στο Βερολίνο.

Στο εσωτερικό
Το τελευταίο διάστημα, ο πρωθυπουργός έχει ανεβάσει ασυνήθιστα τους τόνους, αναφορικά με το ζήτημα της διευθέτησης του χρέους. Και μάλιστα ζητάει μετ´ επιτάσεως αυτό να γίνει ως το τέλος του χρόνου. Τι σημαίνει αυτό με δεδομένη την άρνηση του Βερολίνου για οποιαδήποτε συζήτηση πριν το 2018, όπως ρητά το ξεκαθάρισε ο Σόιμπλε; Επειδή τα χρονικά και τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν, ο πρωθυπουργός ζητάει μια κίνηση από το Βερολίνο (αναδιάρθρωση), γεγονός που εκλαμβάνεται και ως πίεση για ταχύτερες εξελίξεις. Κατά περίεργο τρόπο, αυτό το επιθυμούν και οι δανειστές. Και ποια είναι η ενδεδειγμένη εξέλιξη; Μα ακριβώς η εφαρμογή νέου νομισματικού συστήματος, το διπλό ή παράλληλο νόμισμα. Διαφορετικά είναι αναγκασμένος να υπογράψει νέο μνημόνιο, νέα μέτρα και ων ουκ έστι τέλος. Το είπε άλλωστε στην ετήσια Ευρωμεσογειακή Σύνοδο: «Αυτήν την περίοδο δε κρίνεται απλά η έκβαση μιας κρίσης - είτε της οικονομικής είτε της προσφυγικής - αλλά η ίδια η συνοχή της Ευρώπης….». Ποια είναι όμως η στάση και η θέση του εγχώριου πολιτικού συστήματος; Αναμφίβολα, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής το γεγονός ότι, η μοναδική ρηξικέλευθη πρόταση για την απαλλαγή των βαρών της Ελλάδας και την ολοκληρωτική απαγκίστρωσή της από την φυλακή του ευρώ, αλλά με σοβαρές ολοκληρωμένες διαδικασίες που έχουν επιστημονική και ιστορική βάση, ανήκει στο ΕΠΑΜ, ένα Κίνημα που ανδρώθηκε στις πλατείες το 2011 και 2012, και επικεφαλής του οποίου βρίσκεται ο οικονομολόγος  Δ. Καζάκης. Και αυτό είναι προφανές με μια προσεκτική ματιά. Εξαιρούμε τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, Ε.Κ.) τα οποία είναι δέσμια των μνημονιακών υπογραφών τους, όπερ σημαίνει υπακοή στους δανειστές και στις επιταγές τους, έτσι εξηγείται και η ευρωλαγνεία τους, τη γνωστή «ευρωπαϊκή” πλέον θέση της Χρυσής Αυγής και το ομιχλώδες τοπίο του ΚΚΕ, να σταθούμε λίγο στους «εξωκοινοβουλευτικούς». Η περίπτωση της κ. Ζ. Κωνσταντοπούλου (πολιτικός συνοδοιπόρος του κ. Βαρουφάκη), όπως και του πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και νυν κεντρικού στελέχους της ΛΑΕ κ. Λαπαβίτσα, είναι ένα καλό δείγμα μελέτης και παρατήρησης για το ζήτημα της εφαρμογής του διπλού νομίσματος. Οι παραπάνω, χρησιμοποιούν βεβαίως επιθετική ρητορική ως προς τη σχέση με τις Βρυξέλλες, με αποκορύφωμα τη διαγραφή χρέους, ωστόσο, εξαιρουμένου του κ. Βαρουφάκη, οι έτεροι πρώην σύντροφοι, σκοπίμως δεν αποσαφηνίζουν τη διαδικασία της εξόδου από την ευρωζώνη, χρησιμοποιώντας μια «δημιουργική ασάφεια». Η πρακτική αυτή, για τους γνώστες του παιχνιδιού, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δημιουργία ομιχλώδους τοπίου, για να μην αποκαλυφθούν οι πραγματικές προθέσεις για ψηφοθηρικούς λόγους. Μας το δίδαξαν αυτό άλλωστε οι πρώην σύντροφοί τους του Σύριζα. Και οι πραγματικές προθέσεις είναι η εφαρμογή του διπλού νομίσματος. Διότι είναι γνωστό, διαγραφή χρέους, εντός Ε.Ε. - ευρωζώνης είναι έννοιες ασύμβατες. Άρα λοιπόν, υπάρχει μια κοινή συνισταμένη στις προτάσεις Σόιμπλε, ΔΝΤ, Βαρουφάκη, Σόρος, Κωνσταντοπούλου και ορισμένων κεντρικών στελεχών της ΛΑΕ. Αυτή είναι «ελεγχόμενη έξοδος» (κατά τα πρότυπα της γερμανικής – αμερικανικής πρότασης) από την ευρωζώνη, που σημαίνει εφαρμογή διπλού, παράλληλου νομίσματος. Το αποτέλεσμα το περιέγραψε ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης αλλά το έζησαν οι παλαιότερες γενιές με την “κατοχική δραχμή”. Δηλαδή, το απόλυτο χάος.